Hoe lang we weg nog blijven

woensdag 29 juni 2011

Wat een dag!!

Vanmorgen kwam Bert ons halen om ons naar Schiphol te brengen. Het liep allemaal voorspoedig. Bij aankomst op Gatwick, moesten we kennelijk van de ene kant van het vliegveld naar de andere kant. Van de drie kwartier die we hadden bleef niet veel over. Toilet bezoek was wel hard nodig, maar een toilet was niet direct te vinden. Na een flinke wandeling hebben wij de enige op heel Gatwick gevonden.
Vervolgens ingecheckt in het vliegtuig en toen……. We zaten in het vliegtuig te wachten op een groep personen die al te laat waren, zodat we weg konden. Hoop gedoe rond een paspoort van 1 van deze personen.  Kwam mogelijk ook omdat er personen gesluierd waren. Ik zeg verder niets. Na een uur konden we weg. Vlak voordat we opstegen kreeg de piloot de opdracht om weer bij de terminal te komen. Wederom een hoop gedoe om dat paspoort, maar nu kennelijk vanuit Amerika. Na twee uur konden we weg. Wederom richting de startbaan en toen weer stop. Het was inmiddels gaan onweren.  Het contact met de verkeerstoren was er niet meer. Na een half uur wachten konden we weg, hetgeen onder een luid applaus ging. Na twee en half uur eindelijk airborne.
In Amerika landden we Amerikaanse tijd om 19.30 uur. Om 20.30 uur eindelijk door de douane. De koffers waren inmiddels dolgedraaid op de band, maar we hadden ze wel.  Dat vliegveld heeft iets Disney-achtigs over zich. Lange rijen, met een treintje van het ene gedeelte naar het andere. Vervolgens naar Dollar Rent voor de auto. Daar kenden ze ons niet. Tenminste ene Joey die daar werkte kon ons niet in het systeem vinden.   Wat doe je dan? Dan zeg je dat je niet bij hun geboekt hebt, hetgeen nog waar is ook, omdat we dit via een ander gedaan hebben en dan loop je weg. Rustig Ine, buikademhaling. Echter een collega van Joey zei dat het mogelijk in een ander format was weggezet. Hij zou ons verder helpen. Na tien minuten hadden we een auto, maar dan wel op papier. Vervolgens naar een parkeergarage waar je de auto kon uitzoeken.  Er stonden er nog een stuk of tien. Onze keuze viel uiteindelijk op een Dodge Caliber. Inmiddels was het  22.00 uur en donker en vertrokken we van het vliegveld. Natuurlijk misten we een afslag. Bij een 7-11 supermarkt konden we nog inkopen doen en een kaart kopen. Omstreeks 23.00 uur kwamen we vermoeid aan bij het vakantie adres.  Dit maakte alles weer goed. Wat een mooi huis!!!! Om 23.45 lagen we te slapen. In Nederland was het toen al 05.45 uur.
Als wij wakker worden zitten de koninkjes in het vliegtuig. We hopen dat hun reis voorspoedig gaat.