Hoe lang we weg nog blijven

woensdag 20 juli 2011

Cocao Beach and Police Business

Vandaag naar Cocao Beach geweest. We hadden het strand nog niet gezien dan alleen van het platform van Cape Canaveral. Wederom ruim een uur in de auto gezeten. Bij Cocao de gedachte waar je naar het strand gaat. De meeste ingangen behoren tot een hotel of iets dergelijks. Gelukkig vonden wij het Lonie Wilson park waar je gratis kon parkeren, waar een toilet, een douche en een leuke opgang naar het strand was. Via een houten loopbrug werden we naar het strand gedirigeerd. Het betrof een prachtig strand waar kennelijk iedereen met een surfboard liep. Je voelt je dan echt een buitenlander zonder zo'n ding. De golven zijn anders dan in de Noordzee. Je zou dit haast niet geloven maar het is toch zo. Nigel en Daan wilden wel surfen, maar er was niets om te huren. Helaas voor hen. Tevens geen strandtenten en dergelijke. Het was eigenlijk een kaal strand en in beide richtingen was ook niets van een horecagelegenheid te vinden. Omstreeks 15.00 uur hadden we het wel gehad. We hadden geen parasols dus lagen we meer in zee dan op het strand. Het was zo heet dat je daar niet lang kon vertoeven. Ik gaf als eerste op. Er was een overkapping waar je heerlijk even een boekje kon lezen. Kennelijk was ik het eerste schaap. De rest kwam er snel achteraan. Voordat we de auto ingingen nog even douchen. Vervolgens werd er naar ons onder de douche panisch geschreeuwd: "Racoon, Racoon". Wat moet je denken als ze zoiets naar je roepen. Toch maar even om gekeken. En ja hoor, daar zat het. Een wasbeertje. Het beestje zat heerlijk op een meter afstand te genieten van ons douche water en naar de mooie benen te kijken van Nienke. Snel fototoestellen gepakt en weg was het beestje. Even later kwam het wederom. Liet zich toen uitgebreid fotograferen. Nu was het toch al bijzonder met alle dieren hier. We hebben weer dolfijnen gezien, vreselijk veel pelikanen, een aantal wasbeertjes en twee marmotten. Het zijn toch dieren waarvoor je naar een dierentuin moet in Nederland.


Vervolgens weer terug naar de villa. Hier nog heerlijk gezwommen en onze terugvlucht geregeld. Daarna naar het restaurant die we nog een keer wilden bezoeken "Bahama Breeze". Heerlijk gegeten.

Terug naar de villa volgde ik Bert trouw. Vlak voor de villa bij een bezinepomp de bocht om. In geen velden of wegen rijdend verkeer aangetroffen. Bert reed voor mij en ik volgde hem. Om de bocht reed er ineens een kerstboom achter mij. Wat een mooie rode, witte en blauwe verlichting. Wat dan te doen. Het was niet zo dat ik ingehaald werd. Laten we de auto maar eens stoppen. Half in de berm en op de weg. Vervolgens uitgestapt. En toen werd ik aangeschreeuwd dat ik nooit de auto uit mag komen. Ik snel de auto in. Ik werd aangeschreeuwd door een onzichtbare dame van wat later bleek, een deputy van de sheriff office. En alles wat ik deed deed ik verkeerd. Volgens mij moet je eerst een cursus hebben gehad om staande gehouden te worden. Toen de dame in kwestie aan kwam lopen deed ik de deur op de kier. Ook fout. Het raam moest open en de deur bleef dicht. Mevrouw kwam met een lullig lampje aan lopen en ze kon nooit in de auto kijken wie er nu in zaten. Ik had niet gestopt voor het bord "stop". Ze zijn hier nu gek op deze borden want de andere voorrangsborden zie je hier bijna niet. Wat ze mij duidelijk wilde maken was dat ik moest stoppen en dat alle wielen ook daadwerkelijk stil moeten staan. Dit is in Nederland natuurlijk ook zo, maar de situatie gaat dan om veiligheid. Dat heb ik hier nog niet meegemaakt. The law is the law. Wat moet je nu doen als je staande wordt gehouden. Je auto moet in de berm tot stilstand komen, je mag nooit je auto verlaten en je moet je raam openen. Als je zo`n situatie passeert komen er nog andere regels om de hoek kijken. Als een politie agent een controle houdt, mag je niet harder passeren dan 20 miles en passeer je zover mogelijk van de politieauto af. Doe je dit niet kost het je 250 dollar. Dit werd daadwerkelijk gedaan door passerende voertuigen. Je moet als bestuurder ten alle tijde een rijbewijs en paspoort bij je hebben, anders heb je een probleem.
Had ik dit? Op geen enkele wijze. Ze had namelijk niet gezegd dat ik een bekeuring zou krijgen. Ik had het wel verwacht. Ik begon er maar over dat dit in Nederland allemaal anders gaat. Ik gaf maar aan dat ik politie agent ben en legitimeerde me als zodanig. Verder gaf ik nog aan dat ik eventueel een politiepet wilde ruilen. Ze dimde behoorlijk in en ook amerikaanse politie agenten zijn dan mensen. Haar verteld hoe in Nederland een controle wordt gehouden. Het was verbijsterend. Nu zitten er tussen onze landen enorme verschillen en ieder doet dit op zijn eigen wijze. Mogelijk heeft ze nog nooit van Nederland gehoord. Het was een geweldige ervaring. Je moet een Amerikaan zijn om dit allemaal te begrijpen. We vertelden haar ook dat we de verkeersregels hadden doorgenomen op internet, maar dat wat ze vertelde op geen enkele wijze aan bezoekers bekend wordt gemaakt. Ook aan de auto is niet te zien dat het een huurauto is. Helaas had ze geen ruilobjecten voor mijn pet. Morgen maar even proberen in Kissemmee. Ook voor haar weer een enorme ervaring met deze silly dutchman. Rij veilig.

Jan-Willem