Hoe lang we weg nog blijven

vrijdag 22 juli 2011

1 dagje Miami!

Nou, we zijn blij te horen dat Ine, Jan-Willem en Nigel weer veilig thuis zijn. Bert is nu ook alle koffers aan het tillen om te kijken of de koffers niet te zwaar zijn :). Wij hebben net gedouched, eten de laatste Doritos en drinken nog wat en gaan over een uurtje naar de luchthaven.


Na een redelijke nachtrust (Nienke en ik vonden het wel lastig om door te slapen) zijn we vanochtend op pad gegaan. We hebben ontbeten bij Cracker Barrel. De kinderen pancakes (met appel en slagroom) en wij meergranenpancakes met bacon en ei. Errug lekker maar errug veel.
Hierna zijn we naar het Biscayne National Park gegaan. Dat was maar 15 minuten rijden en is aan zee. Het zag er fantastisch uit maar dat vonden de muggen ook. In Orlando hebben we praktisch geen mug gezien maar hier......Je kon geen pas lopen of er zaten muggen op je. Vooral voor Nienke heeft dit als gevolg dat ze in 5 minuten tijd volledig onder de bulten zat. Het waren gewoon bergen. We zijn gelijk naar de Pharmacie gereden en hebben zalf en pillen gekocht. Het hielp gelukkig gelijk. Maar we wilden toch wat van Miami zien en zijn naar Miami Beach gereden. Heel bijzonder. De grote wolkenkrabbers aan de Haven en dan zo'n heerlijk strandje. Het water was gewoon warm. Alsof iedereen er in heeft gep......


We hebben heerlijk een paar keer gezwommen en na een mooie striptease weer terug naar het hotel. We gaan zo op weg dus. Dit is het laatste verhaal uit Amerika.
Groetjes van de Koninkjes
Marieke

Aan al dit moois is voor ons een einde gekomen


Zoals jullie in de blog van Bert hebben kunnen lezen zijn wij (helaas) gisteren vertrokken uit Orlando. We dachten dat we alle tijd hadden voordat onze vlucht ging maar dit bleek toch weer tegen te vallen. Het inleveren van de huurauto was een fluitje van een cent, een medewerker liep een rondje om de auto en wij konden al weer weg. Met onze koffers in de lift naar de incheckbalie waar we ook niet lang hoefden te wachten omdat we alleen onze bagage moesten inchecken. Maar hier liep het een beetje fout. Onze eerste koffer die gewogen werd was ruim boven de toegestane 23 kilo, de andere 2 koffers waren weer ruim beneden de 23 kilo. Niet erg slim gepakt door mij maar als we 1 kg van de ene koffer naar de andere koffer konden verplaatsen was er geen probleem. Je ziet het al voor je, wij op onze knietjes voor onze net ingepakte koffers, maar helaas............de te zware koffer kregen we met geen mogelijkheid open. Er zat niets anders op dan $ 60,00 te betalen zodat onze koffer als extra zwaar toch op de bagageband mee kon. Zonde van het geld maar later konden we er wel weer om lachen, hebben wij weer dat die stomme koffer niet open gaat. Vervolgens weer met het shuttletreintje naar de terminal waar Nigel nog een Frappucino bij Starbucks heeft gedronken.
Hij kon het niet helemaal op (of hij vond het toch niet zo lekker) en ik mocht het restantje opdrinken. Toen door de bagagecontrole waar weer lange rijen waren. Al met al hoefden we maar een klein halfuurtje te wachten voordat we konden boarden. Een Disney fast pass rij zou hier toch uitkomst bieden. Gelukkig deze keer geen vertraging en ons vliegtuig vertrok netjes op tijd naar London Gatwick. Het was wel gezellig dat we dit keer wel met z'n drietjes bij elkaar zaten. Na opstijgen kregen we direct onze avondmaaltijd en wat te drinken. Om 24.00 ging bijna alle verlichting uit zodat wij geacht werden wat te slapen. Helaas lukte dit bij ons niet echt en hebben we onze tijd maar uitgezeten met het luisteren naar muziek en films bekijken.
 Al met al ging de vlucht erg snel en voordat we het wisten ging het licht weer aan en kregen we een klein ontbijtje. In Gatwich hadden we ongeveer 2
 uur de tijd om nog een beetje rond te kijken en nog te eten. JW kon het natuurlijk niet weerstaan om een full English Breakfast te bestellen, echt met alles erop en eraan, zelf een soort van bloedworst. Het laatste uurtje vliegen ging ook supersnel en we hebben zelfs Leiderdorp en de Leyhof gespot vanuit de lucht, had ik nog nooit gezien. Nigel nog steeds niet want die was net (voor het eerst) even ingedut. Bij het ophalen van de koffers hoorden we ineens he Jan-Willem, het waren Nicole, Kevin en de moeder van Annemieke. Toevallig hoor dat zij net de bagageband achter ons stonden. Ze hadden ook een hele leuke vakantie gehad alleen niet zulk mooi weer als andere jaren. Met de bus zijn wij richting Leiderdorp vertrokken, best goed te doen en gelukkig was het droog toen we met onze koffers van de koeienrotonde naar ons huis moesten lopen. Inmiddels zijn de koffers uitgepakt en al een aantal wassen gedraaid, zo even een chineesje halen en dan op tijd naar bed, je merkt nu best wel dat we een nachtje hebben overgeslagen. Wij wensen de Koninkjes nog een fijne dag in Miami toe en een goede terugreis.

Ine

donderdag 21 juli 2011

Afscheid nemen bestaat niet.....

Het was een wat onrustige laatste nacht in ons vakantiehuis. Eerst werden we verstoord door een doffe dreun (die nader onderzocht werd door Ine en Jan Willem - het bleek niet te achterhalen wat het was), daarna door een hoestbui van Marieke en vervolgens door de Studio Sport tune van mijn telefoon. Gelukkig konden we wel wat hebben na drie weken van "relaxen". De telefoon heb ik uiteraard niet opgenomen, maar later op de ochtend even de voicemail afgeluisterd. Het ontbijt bestond uit croissants met kaas of chocolade. De ham was al op, net als de beef bologna. Je kunt niet alles op voorraad houden nietwaar.

Jan Willem en ondergetekende gingen op weg naar het hoofdgebouw om wat documentjes te printen en om een laatste poging te wagen om een politie-pet te ruilen. Op naar het politiebureau van Kissemee, best een eind weg van ons onderkomen. Daar aangekomen moesten we even wachten tot de dienstdoende receptionist tijd voor ons had. Kon ik mooi even gebruik van het toilet maken. De balie kwam vrij en Jan Willem kon zijn verzoek tot het ruilen van de police hat indienen. Pffff wat een verhaal maakte die receptionist ervan... Twee keer moest hij een telefoontje plegen, het laatste telefoontje was met een collega die wij notabene zo zagen zitten. Wij hadden hem dus zelf wel kunnen vragen hoe of wat. Helaas bleek alleen een basball pet te worden gedragen door de police van Kissemee en deze mochten ze zelfs niet eens ruilen. De man wist ons wel te vertellen dat de deputy Sherrifs van Davenport misschien wel wilden ruilen en dat die wel echte petten hebben. Het was ondertussen al bijna 12 uur en het leek Jan Willem beter om, gezien de tijd, maar weer naar villa Waterlily te gaan. Daar aangekomen hadden onze meiden alles al bijna ingepakt en zelfs nog een duik in de pool genomen.

Ter afsluiting hebben we gezellig nog even geluncht (zoveel mogelijk restanten opgemaakt en ingepakt) en zijn de beide families vertrokken. Bij de poort gingen Ine, Jan Willem en Nigel als gewoonlijk rechtsaf. Wij werden door de Garmin naar links gewezen en zo scheidden onze wegen. Zij op weg naar Orlando Int. Airport en wij opweg naar Homestead. Onderweg was het erg warm, maar gelukkig hebben we airco. Na zo'n 2 uur rijden begon de lucht enorm te betrekken en de eerste regendruppels kwamen naar beneden.
We belandden in een vreselijke onweersbui en hadden bijna geen zicht meer. Fijne bijkomstigheid was dat Marieke reed en die is dol op rijden met vreselijke regen...... Doorrijden met aangepaste snelheid werd beloond, want na een half uurtje werd het weer lichter en stopte het met regenen.



Om half zeven kwamen we bij de Fairway Inn aan. Zoals we ons hadden voorgenomen zijn we nog even naar een winkelcentrum gegaan (cadeautje voor Charlotte :)) en hebben we lekker gegeten bij Denny's Dinner. Hier nog wel even het toetje geprobeerd wat Ine eigenlijk ook wel wilde de "Caramel Appel Crunch", Ine je had gelijk, het was een heerlijk nagerecht. Nu liggen we lekker op onze bedden, nemen zo lekker een drankje op de kamer en gaan niet te laat naar bed. Bij onze overnachting zit ook het ontbijt maar het ziet er naar uit dat we dat gaan missen. Het ontbijt is tot 09.30 uur en als jullie Nienke kennen.......

Groeten,
Bert

woensdag 20 juli 2011

Cocao Beach and Police Business

Vandaag naar Cocao Beach geweest. We hadden het strand nog niet gezien dan alleen van het platform van Cape Canaveral. Wederom ruim een uur in de auto gezeten. Bij Cocao de gedachte waar je naar het strand gaat. De meeste ingangen behoren tot een hotel of iets dergelijks. Gelukkig vonden wij het Lonie Wilson park waar je gratis kon parkeren, waar een toilet, een douche en een leuke opgang naar het strand was. Via een houten loopbrug werden we naar het strand gedirigeerd. Het betrof een prachtig strand waar kennelijk iedereen met een surfboard liep. Je voelt je dan echt een buitenlander zonder zo'n ding. De golven zijn anders dan in de Noordzee. Je zou dit haast niet geloven maar het is toch zo. Nigel en Daan wilden wel surfen, maar er was niets om te huren. Helaas voor hen. Tevens geen strandtenten en dergelijke. Het was eigenlijk een kaal strand en in beide richtingen was ook niets van een horecagelegenheid te vinden. Omstreeks 15.00 uur hadden we het wel gehad. We hadden geen parasols dus lagen we meer in zee dan op het strand. Het was zo heet dat je daar niet lang kon vertoeven. Ik gaf als eerste op. Er was een overkapping waar je heerlijk even een boekje kon lezen. Kennelijk was ik het eerste schaap. De rest kwam er snel achteraan. Voordat we de auto ingingen nog even douchen. Vervolgens werd er naar ons onder de douche panisch geschreeuwd: "Racoon, Racoon". Wat moet je denken als ze zoiets naar je roepen. Toch maar even om gekeken. En ja hoor, daar zat het. Een wasbeertje. Het beestje zat heerlijk op een meter afstand te genieten van ons douche water en naar de mooie benen te kijken van Nienke. Snel fototoestellen gepakt en weg was het beestje. Even later kwam het wederom. Liet zich toen uitgebreid fotograferen. Nu was het toch al bijzonder met alle dieren hier. We hebben weer dolfijnen gezien, vreselijk veel pelikanen, een aantal wasbeertjes en twee marmotten. Het zijn toch dieren waarvoor je naar een dierentuin moet in Nederland.


Vervolgens weer terug naar de villa. Hier nog heerlijk gezwommen en onze terugvlucht geregeld. Daarna naar het restaurant die we nog een keer wilden bezoeken "Bahama Breeze". Heerlijk gegeten.

Terug naar de villa volgde ik Bert trouw. Vlak voor de villa bij een bezinepomp de bocht om. In geen velden of wegen rijdend verkeer aangetroffen. Bert reed voor mij en ik volgde hem. Om de bocht reed er ineens een kerstboom achter mij. Wat een mooie rode, witte en blauwe verlichting. Wat dan te doen. Het was niet zo dat ik ingehaald werd. Laten we de auto maar eens stoppen. Half in de berm en op de weg. Vervolgens uitgestapt. En toen werd ik aangeschreeuwd dat ik nooit de auto uit mag komen. Ik snel de auto in. Ik werd aangeschreeuwd door een onzichtbare dame van wat later bleek, een deputy van de sheriff office. En alles wat ik deed deed ik verkeerd. Volgens mij moet je eerst een cursus hebben gehad om staande gehouden te worden. Toen de dame in kwestie aan kwam lopen deed ik de deur op de kier. Ook fout. Het raam moest open en de deur bleef dicht. Mevrouw kwam met een lullig lampje aan lopen en ze kon nooit in de auto kijken wie er nu in zaten. Ik had niet gestopt voor het bord "stop". Ze zijn hier nu gek op deze borden want de andere voorrangsborden zie je hier bijna niet. Wat ze mij duidelijk wilde maken was dat ik moest stoppen en dat alle wielen ook daadwerkelijk stil moeten staan. Dit is in Nederland natuurlijk ook zo, maar de situatie gaat dan om veiligheid. Dat heb ik hier nog niet meegemaakt. The law is the law. Wat moet je nu doen als je staande wordt gehouden. Je auto moet in de berm tot stilstand komen, je mag nooit je auto verlaten en je moet je raam openen. Als je zo`n situatie passeert komen er nog andere regels om de hoek kijken. Als een politie agent een controle houdt, mag je niet harder passeren dan 20 miles en passeer je zover mogelijk van de politieauto af. Doe je dit niet kost het je 250 dollar. Dit werd daadwerkelijk gedaan door passerende voertuigen. Je moet als bestuurder ten alle tijde een rijbewijs en paspoort bij je hebben, anders heb je een probleem.
Had ik dit? Op geen enkele wijze. Ze had namelijk niet gezegd dat ik een bekeuring zou krijgen. Ik had het wel verwacht. Ik begon er maar over dat dit in Nederland allemaal anders gaat. Ik gaf maar aan dat ik politie agent ben en legitimeerde me als zodanig. Verder gaf ik nog aan dat ik eventueel een politiepet wilde ruilen. Ze dimde behoorlijk in en ook amerikaanse politie agenten zijn dan mensen. Haar verteld hoe in Nederland een controle wordt gehouden. Het was verbijsterend. Nu zitten er tussen onze landen enorme verschillen en ieder doet dit op zijn eigen wijze. Mogelijk heeft ze nog nooit van Nederland gehoord. Het was een geweldige ervaring. Je moet een Amerikaan zijn om dit allemaal te begrijpen. We vertelden haar ook dat we de verkeersregels hadden doorgenomen op internet, maar dat wat ze vertelde op geen enkele wijze aan bezoekers bekend wordt gemaakt. Ook aan de auto is niet te zien dat het een huurauto is. Helaas had ze geen ruilobjecten voor mijn pet. Morgen maar even proberen in Kissemmee. Ook voor haar weer een enorme ervaring met deze silly dutchman. Rij veilig.

Jan-Willem

dinsdag 19 juli 2011

Kennedy Space Centre

Vandaag uitgekozen om naar Kennedy Space Centre te gaan. Tenminste vier van ons. Marieke, Daan en Nienke hadden geen interresse en wilden niet mee. Dus omstreeks 09.00 uur in de richting van. Bij aankomst konden we niet zeggen dat we de enige waren. Om nu te zeggen dat het druk was. Zeker ook niet. Het was behoorlijk rustig en we konden op ons gemak heerlijk door de rakettuin lopen en foto`s maken. Gelukkig gingen ze gedurende onze aanwezigheid het gras maaien. Dat was maar goed ook want
anders zagen wij door het gras de raketten niet. Bijzonder indrukwekkend allemaal, zeker als je bent opgegroeid met krakende zwart wit beelden over lanceringen als je uberhaupt een televisie had. Dit was dus het space Walhalla. Verder nog een 3d imax film gezien over het ontstaan en bestaan van het ruimtestation. Verder op het terrein een spaceshuttle van buiten en van binnen bekeken. Als de Atlantis terugkomt worden de shuttles verdeeld over diverse centra. De Atlantis komt op Kennedy Space Centre en wordt in zijn geheel tentoongesteld. Misschien een reden om terug te komen, maar zeker niet de komende jaren. Tevens was de mogelijkheid om een shuttle lancering te ondergaan. Was op zich leuk, maar na alle Disney ervaringen viel het ook weer een beetje tegen.
We konden met een bus mee over het complex van de NASA, waar twee stops werden gemaakt. Vanaf een platform konden wij de space platforms aanschouwen. Zowel waar nog raketten gelanceerd worden voor de satelieten, het platform van de spaceshuttle en het platform voor toekomstige vluchten die mogelijk nooit meer plaatsvinden. Op deze wijze is de toekomst van NASA mogelijk onzeker. Zeker voor de 6500 personeelsleden van het spaceshuttle projekt die bij terugkomst van de Atlantis geen baan meer hebben. Mogelijk kunnen er nog dolfijnen trainers opgeleid worden. Vanaf het platform waren de dolfijnen te tellen in het water naast het platform. Een aantal aanwezige personen hadden daar meer interresse in. Ik vond beiden wel leuk.

Vervolgens met de bus naar de hangar van het Saturnusproject. Een beetje terug in de tijd toch wel. Dit werd opgeleukt met allerlei beelden uit de jaren zestig van het nieuws en popmuziek geschiedenis. Dat was de inleiding van hetgeen op spacegebied afspeelde. Hierna een lancering meegemaakt van de Saturnus die de Apollo`s de ruimte inbracht. In een orginele commanderroom werd de hectiek nagebootst die bij zo'n lancering speelde. Het gaf in ieder geval een beeld van wat er afspeelde. Daarna kwamen we in een hangar waar de Saturnus vijf in trappen was opgesteld. Wat een raket was dat en wat spectaculair om het in onderdelen tentoon te stellen. Indrukwekkend en geweldig om te zien. Ik denk dat ik dit nog het mooiste vond van alles. Hier hebben we nog wel even aan een stukje maan gezeten. Of het nu de maan was die we voelden of alle vette vingers van onze voorgangers laten we even in het midden. Voor ons idee hebben wij de maan aangeraakt.
Nadat we met de bus terug kwamen op het Space Centre hebben we nog even gekeken in een Star Trek afdeling en naar iets wat moest lijken op een robot afdeling. Beiden met sterrensnelheid genomen. Daarna nog naar de Astronauts Hall of Fame gereden. Het was hier in het geheel op astronauten gericht. Wat wel tegenviel was dat het alleen de amerikaanse astronauten betrof. Daar op terug kijkend bleek dat de hele dag in het teken stond van Amerikaanse astronauten en dat is iets was mij dan weer tegenstaat. Hoeveel buitenlandse astronauten waren er niet. Ze worden op geen enkele wijze benoemd. Hoe kom ik hier nu op. Onze Wubbo Ockels en Andre Kuiper worden op geen enkele wijze benoemd. Wat daar weer heel leuk was, was de testturbine waar de G-krachten werden getest. Leuk dat je 3 tot 3,5 g-kracht op je lichaam kreeg. Dit zijn de krachten die een F16 piloot moet ondergaan. We hebben ze alle vier doorstaan. Toen we naar de villa terugreden moest ik wel wat meer bijsturen naar rechts. Het is dus van invloed.

Bij terugkomst had Marieke de soep opgewarmd. Bert maakte nog bacon en eggs en de maaltijd was compleet. Inmiddels had de poolman het zwembad weer op orde gebracht. De jaccuzi had het nog nooit zo goed gedaan. Inmiddels weer bij ons 23.30 uur geweest. De southern comfort is bijna op en morgen weer vroeg op voor het strand. Daar waren we nog niet geweest.

Jan-Willem

maandag 18 juli 2011

We blijven Nederlanders dus....... effe zeuren :)

Vandaag gingen we voor de laatste keer naar een Waterpark. Het was de laatste dag dat onze tickets geldig waren. We gingen vanochtend vroeg weg omdat onze ervaring leert dat het laat op de dag vaak gaat regenen. Mijn zus heeft natuurlijk wel gelijk... het heet niet voor niets een waterpark maar het is toch makkelijker als je droog je auto in kan.

We waren rond half 10 in het waterpark en vonden makkelijk een plekje aan de waterkant. Omdat het nog zo rustig was gingen we gelijk in de Crush 'n Cusher. Een soort achtbaan maar dan in het water. Heel leuk. Ik heb het wel daar bij gelaten :), je moet het natuurlijk niet overdrijven. Daarentegen ben ik wel vaak in de Lazy River geweest en natuurlijk in het bad met de grote golven.

Maar nu komt het zeuren... het was warm, heet, zonnig, niet normaal. Aan het eind van de dag konden we alleen nog maar met een stoeltje in het water zitten en zeggen dat het heet, heet is. Maar tegelijkertijd was het natuurlijk ook heerlijk!

We gingen niet te laat terug naar huis omdat we 's avonds naar Disney downtown gingen. We hebben daar heerlijk (een beetje op stand) gegeten in een Italiaans restaurant. mmmmmmm, dat was erg lekker. Toch weer heel anders dan de burgers en patat die we deze weken hebben gegeten. Hierna zijn we nog naar Disney Quest geweest om spelletjes te spelen (motorracen, schieten enz.).

Een leuke dag is het dus weer geweest. Ik schrijf dit blog nu lekker met een baco. We moeten nog flink doordrinken want het is toch zonde om te veel over te houden.

Morgen gaat de familie van Rijs en Bert naar Kennedy Space center. Mijn interesse ligt daar niet dus ik (en Nienke en Daan) doen morgen heerlijk rustig aan.

Tot schrijfs!
Marieke

zondag 17 juli 2011

Rust en nog meer rust

Vandaag was het niets meer dan rust. We kwamen er laat uit. We zouden naar het strand gaan maar aan de kust zou het de hele dag regenen. Wij kwamen er al laat uit maar Nienke is de onverslagen winnaar. Zij verscheen omstreeks 12.30 uur. Ze had geen enkele reden meer om moe te zijn, maar na een beetje wakker te zijn geworden waren dit haar eerste woorden. "Ik ben nog moe". Hoe kan dat.

De hele dag bij de villa gebleven. Bert en ik probeerden nog weg te komen om naar een Warbird museum te gaan. Een museum met oorlogsvliegtuigen. Helaas bleek deze in de afgelopen jaren naar Georgia te zijn verplaatst. Hebben wij weer. Nu weet ik niet waar deze staat ligt, maar om Florida uit te komen ben je al een dag bezig. Laat maar zitten dus. Verder moesten er nog boodschappen gedaan worden en had ik nog een politiepet te ruilen. De sheriff office was niet binnen te komen en de Kissemmee policeforce was alleen door de week open en dan nog maar vier uur op een dag en dat is niet veel. 2 uur in de ochtend en 2 uur in de middag. Helaas dus nog niet tot een ruiling gekomen.
Daarna nog maar even boodschappen gedaan. We hopen de laatste. Bij het afrekenen werd ons doodleuk verteld dat we niet bij de betreffende kassa mochten afrekenen, omdat we meer dan 10 goederen hadden. Onze fast passes voor Disney werkten hier niet.  Had je dat niet even eerder kunnnen zeggen, St.mm. D..s. Wij nog onze verontschuldigingen aanbieden met de mededelingen dat we silly dutchmen waren. Gelukkig werd er afgerekend. Ze kon ook niet anders want wij hadden de boodschappen niet van de band gehaald. Zo waren wij dan ook weer.
In de avond nog een heerlijke BBQ en tussendoor en daarna lekker zwemmen. Wat is het leven toch mooi.
Wij zijn nu echt aan het aftellen en Bert en Marieke hebben nog een hotel geboekt voor donderdag.

Nog drie dagen te gaan. Wat gaat de tijd snel. Morgen nog de laatste Disney waterpark dag. We gaan vroeg weg en mogelijk blijven we de regen voor. De weersverwachting is goed, maar in het huricane seizoen weet je het kennelijk nooit.

Jan-Willem

zaterdag 16 juli 2011

Nog eentje dan, om het af te leren :)

Vanmorgen was ik redelijk op tijd wakker (rond 9 uur) en ging er gelijk uit. Tot mijn verbazing lag Ine al heerlijk in een ligstoel bij het zwembad in het zonnetje. Ze had afgesneden door haar eigen badkamer met uitgang op het terras. Toch bijzonder dat wij deze kamer niet hebben. We waren net een dag te laat. Lekker hoor, badpak aan en meteen in het zonnetje. Zo 's ochtends is het nog niet zo heet. Het blijft toch apart, zo voor het ontbijt al lekker zwemmen en zonnen.
We hadden de plannen namelijk al doorgenomen.
Vanmiddag zouden we naar de Florida Mall gaan. De kinderen wilden heel graag nog wat kopen en wij, volwassenen, hadden daar ook wel zin in. Gezien de tijd hebben we ons opgesplitst en inderdaad, allemaal goed geslaagd. Wel moet gemeld worden dat Ine deze vakantie helemaal niets voor zichzelf heeft gekocht. Wat een tevreden vrouw!


Na de Mall gingen we gelijk door naar Old Town. In Old Town zijn leuke winkelstraatjes met souvenierwinkeltjes e.d. Ook is er een grote kermis maar aangezien wij Disney gewend zijn, konden de kids hiernaar fluiten... De parkeerplaats voor de old timers was al aardig vol gelopen.


Daarna hebben we lekker gegeten bij Denny's Diner. Een echte Amerikaanse diner.




Maar wij gingen voor de auto's. Op zaterdagavond in Old Town is een parade van Oldtimers. Maar natuurlijk geen happening in Amerika zonder het volkslied. We konden niet zien, wie het zong maar de dame die het zong, zong het wel mooi. Ik had natuurlijk liever Nick en Simon gehad maar je kan niet alles hebben. Iedereen sprong in de houding.




De militairen met de hand aan het hoofd en de echte chauvinisten met de hand op het hart. Heel apart. Dan kijken wij toch echt even rond want dit zie je in Nederland niet.


Hierna begon de parade. Echt de mooiste auto's kwamen voorbij. Nou ben ik geen autofreak maar zelfs ik vond het ontzettend leuk om te zien. Zeker als dit alles begeleid wordt met onweer en regen...... Ja, jullie raden het al. Als wij een uitstapje doen, eindigt het bijna altijd met onweer en regen. Enorme plassen weer en rennen naar de auto. Gelukkig hadden we alle winkeltjes al gezien dus het was jammer dat het regende maar geen probleem.

Nu zijn we thuis en hebben we elkaars aankopen bewonderd. Ik heb lekker een bakkie koffie bij me staan, gebracht door mijn lieve zoon Daan. Morgen weer een nieuwe dag met hopelijk lekker weer want we gaan naar het strand!






Groetjes van Marieke

vrijdag 15 juli 2011

Laatste keer een Disney dag

Vanmorgen weer eens uitgeslapen. We zouden als iedereen wakker was nog een keer naar Disney Studio's gaan. Omstreeks 13.00 uur waren we daar. Het ritueel van de tram volgde en we waren zo in het park. Het ging weer super. Wat ons direct opviel was dat het rustig was. Aan de auto`s was dat niet zo te merken, maar in het park wel. Geen hele groepen tieners uit alle zuid-amerikaanse landen. Deze liepen de laatste dagen behoorlijk voor onze voeten. Vandaag geen enkele groep gezien. Als eerste maar fast passes halen voor het Tower of Terror. Ons geliefde hotel met de vrolijke liften was vandaag niet favoriet bij anderen. Het mooie interieur ziet er altijd glimmend uit. Een wachttijd van 10 minuten. De keuze was snel gemaakt en voor we het wisten zaten we in de lift met die leuke verdiepingen. Iedereen zich weer goed vasthouden. Op een gegeven moment wist je niet meer of je naar boven of naar beneden ging. De lift was behoorlijk op hol geslagen. De jongsten onder ons hebben zich niet vastgehouden. Op de foto bij de uitgang bleek dat zij het met losse handen hebben gedaan. Ik geef toe. Ik durfde dat niet. Mogelijk geen vertrouwen in de heupgordel. Vertrouwen is goed, controle is beter zal ik maar zeggen. Het zat ons vandaag heerlijk mee. We hebben niet onnodig veel gelopen en alles was goed te doen.
Vervolgens nog een keer naar de rollercoaster van Aerosmith gedaan. Ondergetekende en Marieke bleven achter en de rest ging door de singlerider lane. Veel sneller dan de wachtrij die daar weer 55 minuten was.
Tussendoor nog even een foto van een collega gemaakt.
Daarna nog naar de tentoonstelling over Walt Disney zelf. Deze vonden we niet echt interressant en daar liepen we dus snel doorheen. Achterin bleek nog een film over deze aardige man te zijn. Wij naar binnen. We waren toch met zeven dwergen. Waar was onze Ine. De deuren gingen dicht en onze Dopey was nog niet binnen. Gelukkig ging de deur open. Daar zal je ze hebben. Nee, toch niet. De deuren werden hermetisch afgesloten. Onze Ine was buitengesloten. Nigel van zijn moeder gescheiden. Als dit maar goed ging. Als een goed vader moest ik mij over hem ontfermen. Zitten en film kijken! Dat had ik onder controle. Nu die andere nog aan de andere kant van de deur. De ontzettend mooie film afgekeken en Ine daarna gezocht tegen de stroom in. Geen Ine. Nigel niet meer te houden en deze liep vooruit en vond zijn moeder. Waar bleef je dan. Gelukkig was het een saaie film, schat. Er was niets aan. Een reactie bleef uit. Pffff.
Verder nog even bij de muppets gekeken. Deze hadden we al een tijdje niet meer gezien. Kermit, miss Piggy, Fonzie Bear. Leuk ook dat die twee oudjes Statler en Waldorf op het balkon zaten. Show was leuk omdat het 3D was, maar de herkenning was eigenlijk veel leuker.
Inmiddels werd de lucht weer donker. Hier en daar was de bliksem al weer zichtbaar en hadden we het vermoeden dat de waterparken weer leegliepen. We hadden de Extreme Stunt Show nog niet gehad. Wij daar natuurlijk naar toe. Laten we maar wat eerder gaan, want anders zit het vol. Ook daar bleek dat men last van het weer zou krijgen en deze begonnen maar eerder. Gedurende de show werd een en ander bijgesteld. Het weer bracht toch roet in het eten en ze konden in verband met gevaar niet alles laten zien. Nu kennen we de show al vanuit Disney Paris. Toch jammer, dat we niet alles konden zien. Inmiddels was het noodweer losgebarsten. Het verschil met Nederland is dat het hier 35 C is. Heerlijk warm, maar vervelend dat je nat wordt. Toch maar even schuilen. Ik heb toch nieuwe schoenen aan.

Als laatste nog de The great movie ride gedaan. Met een trammetje door decors van allerlei films. Dit was best geinig met de wat bekendere acteurs uit vroeger dagen. Ook van alien. Dat beest laat het slijm uit zijn bek lopen en het ziet er allemaal echt uit. En dat was het dan. De Disneyparken is voor ons over. We hebben het wel gezien.
Snel naar de tram voor een rit naar de parkeerplaats. Gelukkig regent het niet zo hard. Vervolgens de tram uit en de druppels worden dikker. Net voordat we in de auto zitten breekt het los. We eten onderweg maar wat bij de Mexicaan. Bij Chilis naar binnen, maar dat zat vol. Take away bleek easier. Dat maar gedaan en naar onze villa gebracht. Wat een hoop. We konden het niet allemaal op.
Nog even lekker afkoelen in het zwembad. Vreselijk zulke vakanties. Morgen weer een dag. Het worden er wel steeds minder. We hebben nog steeds geen heimwee.
Jan-willem

Typhoon Lagoon op herhaling

Omdat we gisterenavond allemaal heeeel laat in bed lagen begon onze dag vanochtend pas rond een uurtje of 11. Na op ons gemakkie ontbeten te hebben vertrokken we na de middag naar Typhoon Lagoon omdat iedereen van ons dit waterpark het leukste vindt. Op de parkeerplaats stonden we al ver achteraan dus we vreesden het ergste, druk...........maar gelukkig viel dit heel erg mee en hadden we snel op een mooi plekje weer allemaal een ligbed of stoeltje. De kids waren niet meer te houden en gingen direkt richting water want het was inmiddels al weer aardig heet. Bert en JW gingen eerst met onze (bij ons vorig bezoek gekochte) refill bekers een nieuwe sticker kopen zodat we de hele dag met 2 bekers zoveel drinken konden halen als we op konden, we blijven natuurlijk wel Nederlanders alles lekker goedkoop. Bert vroeg aan een medewerkser of die stickers daar verkocht werden en toen kreeg hij 2 stickers gewoon helemaal gratis en voor niks (speciaal voor Frank, weet je nog bij het Scrabble?). Ik stond er zelf bij anders had ik het niet geloofd hoor. Ze zei."It's all yours, Honey". Hij heet helemaal geen honing maar de Koning. Zal ze wat gezien hebben in onze mannen of zijn de Amerikanen gewoon aardig? Vervolgens de hele dag zoet geweest met zonnen, glijden en dobberen. Maar we zijn natuurlijk weer in een waterpark dus het ging
weer.................. regenen. Gelukkig waren we nu wel voorbereid en alle spullen verdwenen in de vuilniszakken en wij lekker het zwembad in. Deze keer geen onweer en de bui waaide weer snel over zodat we er een lange dag van konden maken. Een half uurtje voor sluitingstijd vertrokken we weer richtig ons prachtige tijdelijke huis waar Bert weer heerlijk heeft gekookt voor ons allemaal. Wat smaakten de balletjes gehakt, sperzieboontjes en aardappelblokjes lekker. Er werd gevochten voor de laatste ballen. Na de inmiddels traditionele avondduik vertrokken we weer moe richting onze bedden. 
Ine

donderdag 14 juli 2011

Magic Kingdom nog maar eens

Het is inmiddels al weer een dag later. Voor ons een beetje later dan normaal en in Nederland begint de avond bijna. Wij zijn dan vannacht thuis gekomen en moesten afkoelen. Jaja, wij lagen vannacht om 01.00 uur in het zwembad. Lekker hoor.

Wij waren vanaf 13.00 uur op weg naar Magic Kingdom, het park van Disney of eigenlijk beter het hoofdpark van Disney.
Dit park zit zo goed verstopt dat je meerdere keren moet overstappen om daar te komen. Op de parkeerplaats verstop je je auto tussen de 100 duizenden anderen. Wij stonden bij Donald rij 63. Dan ga je met de tram naar het voorportaal van het park. Deze stond gelukkig op ons te wachten, zodat we direct weg konden. Vervolgens kom je in het voorportaal. Daar wordt de keuze er moeilijk. De monorail of de boot. Dit keer de boot genomen en ja hoor. Deze lag ook op ons te wachten. Kon niet beter. Vervolgens naar de andere kant van het meer met zo`'n echte Yipeaee yipiaoo steamer. De moderne versie daarvan. Vervolgens door de controle. En ja hoor zelfs ik werd gecontroleerd. Ik moest laten zien wat er in mijn camera tasje had zitten. Hoe verwonderlijk kan je kijken als daar een camera uit komt. Wat willen die lui vinden?

Vervolgens het park in en maar weer in de trein. In frontierland eruit om fast passes te halen voor de Splash. Nu zijn die fast passes enorm. Je gaat toch niet ruim een uur wachten dat je ergens in kan. Wij leven op fast passes en het helpt enorm. Je gaat van het een naar het ander en tussendoor pak je nog eens wat anders mee. Hier hoort ook het gebruik van restrooms bij. Dit zijn de toiletten. Als je het als simpel Nederlander zou omschrijven zijn dit kamers waarin je je resten achterlaat. Vrij vertaald klopt dit wel, maar je schijnt hier te rusten. Het is dus een rustkamer. Vandaar dat oud hollands liedje, Poep je niet dan rust je toch. Het is dus een vertaald Nederlands woord. Het kan gewoon niet anders. Enfin, we zijn hier niet voor vieze praatjes.

Natuurlijk naar de middag parade gekeken. Leuk hoor, we stonden nog goed ook. Ook nog een keer naar de electric parade gekeken en vanaf een betere plaats naar het vuurwerk. Ze maken er een echte show van.
Tevens in de hall of the Presidents geweest. een nogal chauvinistisch verhaal over alle presidenten van Amerika. Als ik amerikaan was geweest zou ik gaan huilen. Het was een erg mooi verhaal met bijna levens echte poppen. Het zat goed in elkaar. Toch ook wel vreemd om alle presidenten levensecht voor je te zien waarin ze nog wat te vertellen hebben ook. Echt Disney.
Uiteindelijk de omgekeerde versie om naar de auto te komen. Dan is het overstappen wel vervelend en moet je hier en daar een beetje voordringen om bij de auto te komen. Het lukte allemaal en dat leverde ons een nachtduik op.
Daarna heerlijk gaan rusten in onze bedrooms.

Jan-Willem

woensdag 13 juli 2011

Een dagje uitrusten

Na alle problemen van het blog blijkt deze weer geheel te werken. All systems are running again. De famielies hebben zich de gehele dag vermaakt rond het zwembad. De mannen werden er tussen door op uitgestuurd om nog even te jagen in de Publix. Dit leverde weer een volle kar en een aardige rekening op. Dit koste ons natuurlijk helemaal niets omdat we betalen met onze flexibele vriend, de creditcard.
Nadat wij hartelijk werden bedankt voor het inpakken van onze boodschappen gingen wij naar buiten. U leest het goed. Zij bedanken ons omdat we onze eigen boodschappen hebben ingepakt. Iets was heel normaal is in Nederland is hier toch enigszins anders geregeld. Bij AH hoef je geen haast te hebben met inpakken. Het wordt gewoon samengeperst op de band. Bij de Digros staat het zweet op je voorhoofd en voel je stralen zweet over je rug lopen, in verband met de band die je boodschappen anders vrolijk naar beneden laat kletteren. In Amerika toch anders. Daar heb je een cassiere en een inpakker. De inpakker is iemand die niet zo goed weet hoe hij de boodschappen moet inpakken.
Als wij met twee voor het milieu eigen AH tassen komen en een bij AH gekochte diepvriestas, dan zou je denken waarin bepaalde boodschappen zouden moeten gaan. Ik hoor het u al zeggen. Niets is minder waar. Een inpakker is iemand die daar niet bij nadenkt. Ik heb gezien dat ze hun ogen openhouden en toch gaan de ingevroren goederen in de gewone tas, terwijl in de tas voor de diepvries goederen de plastic bal voor het zwembad gaat. Hoe kan je dit aan hun verstand brengen. We hebben het nu al een aantal keren meegemaakt dat de inpakker verkeerd inpakt.
Wat ook weer leuk is, is dat je karretje naar je auto wordt gereden. Vervolgens gaat de inpakker uitpakken. Alles wordt voor je gedaan en het is een beetje genant als je als twee grote mannen een oudere man of een jonge gozer alles in je auto staat in te laden. In Amerika gewoon geregeld. Moet u dit nu eens in gedachte naar AH halen. Je zou niet eens door al die inpakkers kunnen bewegen die dan ook nog eens naar je auto lopen om je karretje te legen. Wat zou u zeggen als u thuis zou komen. Het was weer druk bij AH. Ja, heh heh.

In de ochtend werd alles wat niet bij de afdeling engering werkte gewekt door het zwembad onderhoud. De vrolijke man deelde nog eens mee dat er een 4 foot long gator in ons vijvertje ligt. Laat hij het hek nog open staan van ons zwembad. Nu had ik dat vijvertje al eens bestudeerd en dan zie je helemaal niets. Dat vijvertje ligt op ongeveer 20 meter van onze bungalow. Nu hebben we er wat langer gestaan en zie je overal van die kleine snuitjes opkomen. Dat zijn dus de kinderen. Tom had het nog gezegd. Je moet er oog voor hebben en dan zie je zo overal. Moe ligt waarschijnlijk haar adem in te houden in een gatorhole. Dat is een plek op de bodem waar ze twee uur kan verblijven zonder lucht te halen. Wat hebben we veel geleerd in Gatorland. We blijven verder waakzaam en het hek blijft dicht.

In de avond zijn we naar downtown Disney geweest, waar we heerlijk hebben gegeten in "The House of Blues". Erg lekker en een leuke omgeving. Ze hebben daar wel bijzonder pittige kip.
We hadden als voorafje pittige kippenvleugeltjes. Het leek wel of je gereincaneerd werd en dat je zelf begon te vliegen. Wat waren die dingen heet.

Daarna naar Disney Quest. Kicken. Disney Quest is een vijf verdiepingen hoog gebouw met alleen maar spelautomaten en zo. Ook dit was voor ons vrij toegankelijk met die in Duitsland bestelde tickets. Dit kan omschreven worden als Wahalla.
De pubers gingen los en ik ook een beetje. Op de vijfde verdiepingen hadden ze een aantal flipperkasten. Tevens nog even Rambo gespeeld in een tank. Ik snapte er niets van en werd toch eerste. Hoe is het mogelijk.

Daarna nog gelopen door Downtown. Wat een leuk gebied. Disney Orlando is echt top.

Jan-Willem

dinsdag 12 juli 2011

Orlando. We had a huge problem

De systemen werkten niet meer zoals we normaal hadden gehoopt. De afdeling engenering is de hele nacht aan het werk geweest om deze problemen te verhelpen. Bij blogspot lag kennelijk het probleem. We gaan deze natuurlijk aanklagen en bakken geld naar binnen trekken. Dat kan hier in Amerika. We kunnen onze trouwe lezers en volgers natuurlijk niet teleur stellen met pagina`s zonder allerlei foto`s. Bij deze werkt het allemaal weer en hopelijk voor altijd en eeuwig.

Snel weer het zwembad in.

Jan-Willem

maandag 11 juli 2011

Heerlijk, dat water!

Na een gezellige avond gisteren was het vanochtend weer vroeg dag. Wij hebben nog niet vaak zo'n vakantie gehad waarbij we zo vaak de wekker zetten. Dit trouwens tot ontevredenheid van de kids. Maar als ze moeten kiezen... We doen natuurlijk zulke leuke dingen!Vandaag gingen we opnieuw naar een waterpark. Blizzard Beach.
In dit waterpark heeft een sneeuwstorm gewoed en overal vind je nog resten sneeuw en smeltende ijspegels. Ook hoorde je af en toe gejodel en het het liedje Frosty de rednose snowman en Jinglebells. Heel apart want het was prachtig weer :).

Nadat we weer een lekker plekje hadden gevonden met genoeg ligbedden (heel belangrijk voor mij) gingen de jongere ouderen eerst lekker met de banden dobberen. We kennen nu de techniek om te gaan zitten dus dit geeft geen problemen meer. We vonden dit zo lekker dat we er gelijk maar een 2e ronde aan vastgeplakt hebben. Nienke en Nigel waren inmiddels de glijbanen al aan het verkennen. Bij sommige glijbanen was het heel erg druk dus die sloegen ze nog maar eerst over. Na een korte pauze zijn we met zijn allen naar de familie afdaling gegaan (meer iets voor mij). We gingen met een grote band met zijn allen een glijbaan af. Nou, ik vond het hard genoeg gaan. De andere zijn nog een keer gegaan en ik heb ze (in de schaduw) opgewacht.

Na een korte lunchpauze ging iedereen weer glijen, dobberen of liggen.
Later in de middag werd het wat rustiger in het park. Helaas begon het ook te regenen. Maar we hadden natuurlijk geleerd van ons vorige bezoek aan een waterpark en we hadden de spullen droog gelegd en een vuilniszak meegenomen. Het was inmiddels al 18.00 uur maar doordat het zo lekker rustig werd konden mijn vrienden en familie nog wel van de hele snelle glijbaan af. Het ging inmiddels lekker doorregenen maar we zaten droog. Toen kwam de eerste bliksemflits. We dachten, het zal toch niet gebeuren......... Maar dus wel! Ze waren bijna aan de beurt en toen moest iedereen het water uit.

Jammer, jammer, jammer.... maar we komen nog wel een keer terug (of niet).

Na snel aankleden zijn we door de regen, gelukkig ging het niet zo hard, naar de auto gegaan en hebben we onderweg pizza en broodjes gehaald. Uitgebreid gekookt dus.

Nu aan een lekker bakkie Colombiaanse koffie. Ine en ik achter de computer en de mannen en de kinderen (jullie raden het al) in het zwembad. Waar ze zin in hebben? Bert en Jan-Willem zoals gewoonlijk met een bakkie koffie en een likeurtje en Nienke met een warme chocalade melk.

Morgen houden we het 's ochtends lekker rustig. Iedereen blij, lekker uitslapen!

Groetjes van Marieke

zondag 10 juli 2011

De Hollywood Studio's

Vanochtend waren we wederom redelijk vroeg uit de veren. Er gingen geluiden op dat een keertje uitslapen toch ook best lekker zou zijn. Na een verfrissende douche en een lekker ontbijtje gingen we op pad. Als je dan om 09.17 aankomt op het parkeerterrein verwacht je toch dicht bij de ingang te staan net als gisteren, niets is minder waar, we hadden nu weer het vervoer van de Disney trein nodig. Gelukkig kwam er drie keer een trein voorbij (leeg) die wel mensen aan de overzijde oppikte (@#%$#$^^%%*&@#). Maar niet getreurd, ook wij werden weer geheel in Disney stijl vervoerd naar de ingang van het terrein.
Het was aanzienlijk drukker dan we op de andere dagen hadden meegemaakt, maar dat mocht de pret niet drukken. Zodra we binnen waren was onze taktiek eigenlijk weer net als de voorgaande dagen: zo snel mogelijk een Fast Pass bemachtigen voor één van de meest gewilde attracties.
Dus op pad naar de "Tower of Terror" en een Fast pass gehaald.
Daarna op pad naar een attractie waar de wachttijd niet al te lang was. Het werd "Star Tours", een reis door de ruimte a la Star Wars in een flight simulator, waarbij we lekker door elkaar werden geschud. Marieke en Nienke hadden buiten op ons gewacht want die hebben minder goede ervaringen met flight simulater achtige attracties. Daarna een Fast Pass gehaald voor de "Rock & Rollercoaster", voordat we de lange rij wachtenden bij de Tower of Terror voorbij liepen danzij de eerder gehaalde Fast Pass. "Zijn zij nou zo dom of zijn wij nou zo slim? "zeiden Jan Willem en ik nog tegen elkaar. Even voelden wij ons Louis van Gaal......
Je vraagt je toch af waarom niet iedereen de Fast Pass gebruikt???
In de Tower of Terror, waarin je een aantal maal een vrije val maakt, en je blij bent dat je een gordel om hebt, weet je weer waarom je beter na een attractie kunt eten dan ervoor. Als je denkt even de tijd te hebben om naar buiten te kijken door de openslaande luiken val je al weer met een noodgang naar beneden. Mijn rechterhand was na dit fenomeen ietwat rood doordat die in Marieke's linker hand was verstopt tijdens het ritje in de "Tower of Terror".
Na deze ervaring van gewichtsloosheid zijn we bij de set van Indiana Jones gaan kijken. Daar lieten ze ons zien hoe de opnames van deze avonturenfilm worden gemaakt. Hier wordt nog maar eens duidelijk hoezeer ze je kunnen foppen met televisiebeelden. De stuntmensen weten precies waar de camera's staan en hoe ze dus moeten "slaan" etc..
Nu was het tijd om ons voor de tweede keer richting de "Rock & Rollercoaster" te begeven, maar nu om er ook daaadwerkelijk in te gaan. Bij deze attractie staat de snelheid hoog in het vaandel en word je werkelijk afgeschoten. Twee keer door een looping en diverse keren door een kurkentrekker en dat alles met een behoorlijke snelheid. Geeft best wel een kick hoor.
Hierna werd het tijd om een hapje te eten, de meest ruige attracties waren tenslotte achter de rug. Lekker een salade, een hotdog, kip nuggets of een lekkere CrispymTurkey, het ging er allemaal wel in, net als de verfrissende drankjes.


Last but not least werd er een bezoekje gebracht aan de "Studio Backlot Tour", waarbij een staaltje van special effects werd tentoon gespreid. Erg leuk om te zien hoe ze bijvoorbeeld een stukje van de film Pearl Harbour naspeelden met een aantal mensen uit het publiek als acteurs. Hierbij werden ze onder vuur genomen en zag je de bommen en kogels in het het water spatten. Daarna werden we in een treintje langs een set gereden waar een truck in brand kwam te staan en vervolgens werd overspoeld door een enorme hoeveelheid water.

Na goed overleg werd besloten om de resterende attracties een andere keer te gaan bekijken. Bij het verlaten van het terrein voelden we de eerste spetters op onze schouders en wisten we zeker dat we een juiste beslissing hadden genomen.
Met een lekkere barbecue en een poosje in de jacuzzi hebben we de avond afgesloten.

Op naar morgen!

Bert.

zaterdag 9 juli 2011

Een dag naar Disney Epcot

Onze vierde Disney dag ging naar het park Epcot. Vanmorgen vroeg reveille en zonder sores kwamen ook onze jongsten uit bed. Gisteravond waren ze hun bed niet in te branden. Om 09.00 uur waren we op pad en nog geen twintig minuten later bij het park.


Wat is het toch prachtig dat je zo dichtbij zit. Ons eerste doel is racing. Het General Motors gesponserde "Test Track". Dit is een attractie waar je in een auto een testbaan mag gaan volgen. Nogal populair. Voordat we gingen een aantal fast passes gehaald zodat we daarna nog een keer in konden. Vervolgens naar binnen in een rij die nog niet was aangegroeid. 20 minuten wachten. Daarna heerlijk rijden. Voor sommigen onder ons een beetje eng als gezegd wordt dat er een dummy test wordt gedaan om tegen een muur aan te rijden. Het is natuurlijk niet echt maar de verrassing is groot als blijkt dat de muur een deur is om vervolgens 130 km/h te gaan rijden. Kicken.
Met de fast pass wederom een rondje maar dan wel sneller. Tenminste. Als de testbaan niet uitvalt. Ook dat blijkt niet helemaal getest te zijn. Echter waren we weer snel op de baan. Het vertrouwen in de deur was nog niet bij allen even groot. Maar als je je ogen dicht doet is het net of het niet gebeurd. Volgens mij heet dit struisvogelpolitiek.
In de lobby aan het einde van de actractie heeft GM nog een paar voertuigen neergezet. Doet het mogelijk leuk voor de verkoop. Ook voor de foto's erg geinig.
Vervolgens Mission Space. Omdat je daar twee versies kon doen hebben we eerst maar de fast passes voor de oranje attractie gehaald. De heftigste. De groene sukkel attractie hebben we eerst gedaan. Daar stond maar een rij van 10 minuten. Bij de andere inmiddels een rij voor 55 minuten. De groene rij natuurlijk gedaan en deze was leuk. Daar we niet direct de oranje konden doen, zijn we naar een attractie gegaan waarin Michael Jackson optrad. Captain EO. Betrof een 3D film uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Het moet haast wel de oudste bioscoopfilm zijn die nog steeds wordt uitgezonden. Erg leuk om te zien hoe onze moonwalker de wereld heeft gered en van oud metaal weer een of andere prinses weet te maken. Hoe doet hij dat toch. Inmiddels zal ze mogelijk ook op leeftijd zijn.
Hierna weer teruggegaan naar onze Space Mission. Nu langs de oranje rij gelopen met onze fast passes. We gaan nu even de heftige attractie doen en zorgen dat we op de Moon zouden komen. Vreemd hoor om met een  G-kracht op je lijf in zo'n attractie te zitten. Valt echt niet mee om je hand naar voren te doen, terwijl je het gevoel krijgt dat je neus op je achterhoofd zit. Beetje lastig met snuiten. Het is nog niets, vergeleken met de ruimtevaart. Misschien toch niets voor mij die ruimtevaart en moet ik het spaarvarken die ik van Wenda mag hebben voor iets anders gebruiken. Het was wel een geweldige attractie. Die maanlanding is natuurlijk goed voor elkaar gekomen. Ik was dan ook de piloot en heb natuurlijk helemaal niet geluisterd naar Nigel die mijn Commander had moeten zijn.
In de middag zijn we aan onze landen wandeling begonnen. Om een meer heen kon je van land naar land lopen. De thema's waren heel erg leuk en de landen werden door de gebouwen goed tot uiting gebracht.
In Canada hebben we rockgroep in Ierse kilten zien spelen. Ze speelden goed. Volgens mij hadden de dames de volgende gedachte. Dragen ze daar nu wel wat onder of niet. Ik had logisch gevonden van niet. het was zo warm, maar ze durfden niet dicht bij het podium te komen.

Bij Engeland zagen we Beauty en de Beast. Allen hadden wij van, wat doen deze personage's nu in Engeland. Het antwoord was uiteindelijk erg makkelijk. Wij hadden het verkeerd. Het bleek Marry Poppins te zijn. De persoon die er bij stond was haar begeleider. Die vent was zo lelijk en eigenlijk nog een soort van misvormd dat we het niet direct doorhadden. Nu stond daar geen rij. Die vent was zo afschrikwekkend dat Bert en ik ons hebben opgeofferd om met haar op de foto te gaan. Ze vond het heel erg leuk, maar kon het niet laten om ons "naughty boys" te vinden. Erg leuk dat ze in ons kont kneep. Maar goed dat ze niet ergens anders onderdoor kneep. Maar was het nu echt of niet. Het blijft de Magic of  Disney. Een beetje ranzig was wel dat ze een snor van zweet had. Mogelijk hebben wij natuurlijk ook niet al te best geroken door de warmte.

Toch nog een behoorlijke tijd in de landen geweest. Lekker biertje gedronken in Duitsland en Nienke werd behoorlijk aangetrokken door ene Wicky de Viking. Het was best ontroerend toen ze afscheid namen.

We hadden nog een fast pass voor de attractie Soarin'. Ook daar ging het toch niet helemaal soepel, maar gelukkig hoefden we niet anderhalf uur te wachten, zoals anderen dat wel moesten doen. Ook deze attractie was behoorlijk leuk. Het leek alsof je vloog over allerlei gebieden en plaatsen. Erg mooi vond ik dat je over een vliegdekschip vloog en daarna boven het Disneypark ten tijde van het vuurwerk. Erg goed gedaan. Disney is het einde. Nog zes dagen te gaan.

Zo chauvinistisch als de Amerikanen zijn: "God bless America". Wij voegen daar natuurlijk wel wat aan toe. Wij blessen eveneens Mc Donalds en het zwembad. Mc Donalds smaakt precies het zelfde als Nederland en alle andere landen waar we zijn geweest, maar dat zwembad dat smaakt altijd en naar meer. Wat was het lekker na zo'n warme dag. Volgens mij de warmste tot nu toe. Inmiddels al aardig afgekoeld en met een Southern Comfort on the rocks om dit stukje te schrijven. Inmiddels al weer erg laat en morgen om dezelfde tijd op. Valt niet mee vakantie in Orlando. Ik bless mijn bed nog even, want het is inmiddels al weer laat en morgen vroeg naar Disney Studio`s.

Jan-Willem