Hoe lang we weg nog blijven

woensdag 13 juli 2011

Een dagje uitrusten

Na alle problemen van het blog blijkt deze weer geheel te werken. All systems are running again. De famielies hebben zich de gehele dag vermaakt rond het zwembad. De mannen werden er tussen door op uitgestuurd om nog even te jagen in de Publix. Dit leverde weer een volle kar en een aardige rekening op. Dit koste ons natuurlijk helemaal niets omdat we betalen met onze flexibele vriend, de creditcard.
Nadat wij hartelijk werden bedankt voor het inpakken van onze boodschappen gingen wij naar buiten. U leest het goed. Zij bedanken ons omdat we onze eigen boodschappen hebben ingepakt. Iets was heel normaal is in Nederland is hier toch enigszins anders geregeld. Bij AH hoef je geen haast te hebben met inpakken. Het wordt gewoon samengeperst op de band. Bij de Digros staat het zweet op je voorhoofd en voel je stralen zweet over je rug lopen, in verband met de band die je boodschappen anders vrolijk naar beneden laat kletteren. In Amerika toch anders. Daar heb je een cassiere en een inpakker. De inpakker is iemand die niet zo goed weet hoe hij de boodschappen moet inpakken.
Als wij met twee voor het milieu eigen AH tassen komen en een bij AH gekochte diepvriestas, dan zou je denken waarin bepaalde boodschappen zouden moeten gaan. Ik hoor het u al zeggen. Niets is minder waar. Een inpakker is iemand die daar niet bij nadenkt. Ik heb gezien dat ze hun ogen openhouden en toch gaan de ingevroren goederen in de gewone tas, terwijl in de tas voor de diepvries goederen de plastic bal voor het zwembad gaat. Hoe kan je dit aan hun verstand brengen. We hebben het nu al een aantal keren meegemaakt dat de inpakker verkeerd inpakt.
Wat ook weer leuk is, is dat je karretje naar je auto wordt gereden. Vervolgens gaat de inpakker uitpakken. Alles wordt voor je gedaan en het is een beetje genant als je als twee grote mannen een oudere man of een jonge gozer alles in je auto staat in te laden. In Amerika gewoon geregeld. Moet u dit nu eens in gedachte naar AH halen. Je zou niet eens door al die inpakkers kunnen bewegen die dan ook nog eens naar je auto lopen om je karretje te legen. Wat zou u zeggen als u thuis zou komen. Het was weer druk bij AH. Ja, heh heh.

In de ochtend werd alles wat niet bij de afdeling engering werkte gewekt door het zwembad onderhoud. De vrolijke man deelde nog eens mee dat er een 4 foot long gator in ons vijvertje ligt. Laat hij het hek nog open staan van ons zwembad. Nu had ik dat vijvertje al eens bestudeerd en dan zie je helemaal niets. Dat vijvertje ligt op ongeveer 20 meter van onze bungalow. Nu hebben we er wat langer gestaan en zie je overal van die kleine snuitjes opkomen. Dat zijn dus de kinderen. Tom had het nog gezegd. Je moet er oog voor hebben en dan zie je zo overal. Moe ligt waarschijnlijk haar adem in te houden in een gatorhole. Dat is een plek op de bodem waar ze twee uur kan verblijven zonder lucht te halen. Wat hebben we veel geleerd in Gatorland. We blijven verder waakzaam en het hek blijft dicht.

In de avond zijn we naar downtown Disney geweest, waar we heerlijk hebben gegeten in "The House of Blues". Erg lekker en een leuke omgeving. Ze hebben daar wel bijzonder pittige kip.
We hadden als voorafje pittige kippenvleugeltjes. Het leek wel of je gereincaneerd werd en dat je zelf begon te vliegen. Wat waren die dingen heet.

Daarna naar Disney Quest. Kicken. Disney Quest is een vijf verdiepingen hoog gebouw met alleen maar spelautomaten en zo. Ook dit was voor ons vrij toegankelijk met die in Duitsland bestelde tickets. Dit kan omschreven worden als Wahalla.
De pubers gingen los en ik ook een beetje. Op de vijfde verdiepingen hadden ze een aantal flipperkasten. Tevens nog even Rambo gespeeld in een tank. Ik snapte er niets van en werd toch eerste. Hoe is het mogelijk.

Daarna nog gelopen door Downtown. Wat een leuk gebied. Disney Orlando is echt top.

Jan-Willem