Hoe lang we weg nog blijven

donderdag 21 juli 2011

Afscheid nemen bestaat niet.....

Het was een wat onrustige laatste nacht in ons vakantiehuis. Eerst werden we verstoord door een doffe dreun (die nader onderzocht werd door Ine en Jan Willem - het bleek niet te achterhalen wat het was), daarna door een hoestbui van Marieke en vervolgens door de Studio Sport tune van mijn telefoon. Gelukkig konden we wel wat hebben na drie weken van "relaxen". De telefoon heb ik uiteraard niet opgenomen, maar later op de ochtend even de voicemail afgeluisterd. Het ontbijt bestond uit croissants met kaas of chocolade. De ham was al op, net als de beef bologna. Je kunt niet alles op voorraad houden nietwaar.

Jan Willem en ondergetekende gingen op weg naar het hoofdgebouw om wat documentjes te printen en om een laatste poging te wagen om een politie-pet te ruilen. Op naar het politiebureau van Kissemee, best een eind weg van ons onderkomen. Daar aangekomen moesten we even wachten tot de dienstdoende receptionist tijd voor ons had. Kon ik mooi even gebruik van het toilet maken. De balie kwam vrij en Jan Willem kon zijn verzoek tot het ruilen van de police hat indienen. Pffff wat een verhaal maakte die receptionist ervan... Twee keer moest hij een telefoontje plegen, het laatste telefoontje was met een collega die wij notabene zo zagen zitten. Wij hadden hem dus zelf wel kunnen vragen hoe of wat. Helaas bleek alleen een basball pet te worden gedragen door de police van Kissemee en deze mochten ze zelfs niet eens ruilen. De man wist ons wel te vertellen dat de deputy Sherrifs van Davenport misschien wel wilden ruilen en dat die wel echte petten hebben. Het was ondertussen al bijna 12 uur en het leek Jan Willem beter om, gezien de tijd, maar weer naar villa Waterlily te gaan. Daar aangekomen hadden onze meiden alles al bijna ingepakt en zelfs nog een duik in de pool genomen.

Ter afsluiting hebben we gezellig nog even geluncht (zoveel mogelijk restanten opgemaakt en ingepakt) en zijn de beide families vertrokken. Bij de poort gingen Ine, Jan Willem en Nigel als gewoonlijk rechtsaf. Wij werden door de Garmin naar links gewezen en zo scheidden onze wegen. Zij op weg naar Orlando Int. Airport en wij opweg naar Homestead. Onderweg was het erg warm, maar gelukkig hebben we airco. Na zo'n 2 uur rijden begon de lucht enorm te betrekken en de eerste regendruppels kwamen naar beneden.
We belandden in een vreselijke onweersbui en hadden bijna geen zicht meer. Fijne bijkomstigheid was dat Marieke reed en die is dol op rijden met vreselijke regen...... Doorrijden met aangepaste snelheid werd beloond, want na een half uurtje werd het weer lichter en stopte het met regenen.



Om half zeven kwamen we bij de Fairway Inn aan. Zoals we ons hadden voorgenomen zijn we nog even naar een winkelcentrum gegaan (cadeautje voor Charlotte :)) en hebben we lekker gegeten bij Denny's Dinner. Hier nog wel even het toetje geprobeerd wat Ine eigenlijk ook wel wilde de "Caramel Appel Crunch", Ine je had gelijk, het was een heerlijk nagerecht. Nu liggen we lekker op onze bedden, nemen zo lekker een drankje op de kamer en gaan niet te laat naar bed. Bij onze overnachting zit ook het ontbijt maar het ziet er naar uit dat we dat gaan missen. Het ontbijt is tot 09.30 uur en als jullie Nienke kennen.......

Groeten,
Bert

3 opmerkingen:

  1. Hallo, ben je ergens een jaar mee bezig is het ineens bijna voorbij,
    Aan alle goede dingen komt een eind en dan begint er weer een nieuw goed ding . bv Maandag gezellig soeppie eten bij Sophie , noem maar wat.
    Geniet nog van de laatste dag en de terugreis . Fam v Rijs zal nu wel ergens zweven en er moet toch iemand het licht uit doen en dat zijn de koningkjes . Tot gauw.

    Wenda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wenda heeft natuurlijk, zoals zo vaak, wel een beetje gelijk. Lang mee bezig, negen maanden zwanger, en dan ineens een kind.
    Jaar met de vakantie plannen bezig, en dan ineens de laatste dag. Het is wel fijn dat je morgen nog een dag in je hotel kan blijven. Kan je zonder angst alles in de kamer laten.
    Het zal in Miami wel veel warmer zijn. De laatste dagen krijgen we regelmatig beelden te zien van de hittegolf. Daar hebben jullie in Orlando veel minder last van dan in stedelijke gebieden, zoals Miami. Wel een troost (is dat zo?) dat je daar in ieder geval in Nederland geen last van hebt.
    Voor jullie is het vervelend dat de vakantie voorbij is, maar wij vinden het wel weer erg fijn dat we jullie weer zien. Dat we Daan en Nienkepien weer kunnen knuffelen, nou ja, een beetje, en dat we jullie verhalen kunnen aanhoren, al hebben we via de weblog natuurlijk wel veel meegekregen.
    Voor de laatste keer, nog een fijne dag en tot morgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo daar!
    Het is bij ons dus half elf,jullie liggen nog lekker(?) te ronken.Dat is wel fijn zo met z,n vieren op een kamer!
    Ik kijk er naar uit dat ik Daan en Nienke kan zoenen.
    Een heel goede reis,en tot morgen.
    Groetjes van Aad.

    BeantwoordenVerwijderen