Laatste keer een Disney dag

Vanmorgen weer eens uitgeslapen. We zouden als iedereen wakker was nog een keer naar Disney Studio's gaan. Omstreeks 13.00 uur waren we daar. Het ritueel van de tram volgde en we waren zo in het park. Het ging weer super. Wat ons direct opviel was dat het rustig was. Aan de auto`s was dat niet zo te merken, maar in het park wel. Geen hele groepen tieners uit alle zuid-amerikaanse landen. Deze liepen de laatste dagen behoorlijk voor onze voeten. Vandaag geen enkele groep gezien. Als eerste maar fast passes halen voor het Tower of Terror. Ons geliefde hotel met de vrolijke liften was vandaag niet favoriet bij anderen. Het mooie interieur ziet er altijd glimmend uit. Een wachttijd van 10 minuten. De keuze was snel gemaakt en voor we het wisten zaten we in de lift met die leuke verdiepingen. Iedereen zich weer goed vasthouden. Op een gegeven moment wist je niet meer of je naar boven of naar beneden ging. De lift was behoorlijk op hol geslagen. De jongsten onder ons hebben zich niet vastgehouden. Op de foto bij de uitgang bleek dat zij het met losse handen hebben gedaan. Ik geef toe. Ik durfde dat niet. Mogelijk geen vertrouwen in de heupgordel. Vertrouwen is goed, controle is beter zal ik maar zeggen. Het zat ons vandaag heerlijk mee. We hebben niet onnodig veel gelopen en alles was goed te doen.
Vervolgens nog een keer naar de rollercoaster van Aerosmith gedaan. Ondergetekende en Marieke bleven achter en de rest ging door de singlerider lane. Veel sneller dan de wachtrij die daar weer 55 minuten was.

Tussendoor nog even een foto van een collega gemaakt.
Daarna nog naar de tentoonstelling over Walt Disney zelf. Deze vonden we niet echt interressant en daar liepen we dus snel doorheen. Achterin bleek nog een film over deze aardige man te zijn. Wij naar binnen. We waren toch met zeven dwergen. Waar was onze Ine. De deuren gingen dicht en onze Dopey was nog niet binnen. Gelukkig ging de deur open. Daar zal je ze hebben. Nee, toch niet. De deuren werden hermetisch afgesloten. Onze Ine was buitengesloten. Nigel van zijn moeder gescheiden. Als dit maar goed ging. Als een goed vader moest ik mij over hem ontfermen. Zitten en film kijken! Dat had ik onder controle. Nu die andere nog aan de andere kant van de deur. De ontzettend mooie film afgekeken en Ine daarna gezocht tegen de stroom in. Geen Ine. Nigel niet meer te houden en deze liep vooruit en vond zijn moeder. Waar bleef je dan. Gelukkig was het een saaie film, schat. Er was niets aan. Een reactie bleef uit. Pffff.
Verder nog even bij de muppets gekeken. Deze hadden we al een tijdje niet meer gezien. Kermit, miss Piggy, Fonzie Bear. Leuk ook dat die twee oudjes Statler en Waldorf op het balkon zaten. Show was leuk omdat het 3D was, maar de herkenning was eigenlijk veel leuker.
Inmiddels werd de lucht weer donker. Hier en daar was de bliksem al weer zichtbaar en hadden we het vermoeden dat de waterparken weer leegliepen. We hadden de Extreme Stunt Show nog niet gehad. Wij daar natuurlijk naar toe. Laten we maar wat eerder gaan, want anders zit het vol. Ook daar bleek dat men last van het weer zou krijgen en deze begonnen maar eerder. Gedurende de show werd een en ander bijgesteld. Het weer bracht toch roet in het eten en ze konden in verband met gevaar niet alles laten zien. Nu kennen we de show al vanuit Disney Paris. Toch jammer, dat we niet alles konden zien. Inmiddels was het noodweer losgebarsten. Het verschil met Nederland is dat het hier 35 C is. Heerlijk warm, maar vervelend dat je nat wordt. Toch maar even schuilen. Ik heb toch nieuwe schoenen aan.

Als laatste nog de The great movie ride gedaan. Met een trammetje door decors van allerlei films. Dit was best geinig met de wat bekendere acteurs uit vroeger dagen. Ook van alien. Dat beest laat het slijm uit zijn bek lopen en het ziet er allemaal echt uit. En dat was het dan. De Disneyparken is voor ons over. We hebben het wel gezien.
Snel naar de tram voor een rit naar de parkeerplaats. Gelukkig regent het niet zo hard. Vervolgens de tram uit en de druppels worden dikker. Net voordat we in de auto zitten breekt het los. We eten onderweg maar wat bij de Mexicaan. Bij Chilis naar binnen, maar dat zat vol. Take away bleek easier. Dat maar gedaan en naar onze villa gebracht. Wat een hoop. We konden het niet allemaal op.
Nog even lekker afkoelen in het zwembad. Vreselijk zulke vakanties. Morgen weer een dag. Het worden er wel steeds minder. We hebben nog steeds geen heimwee.
Jan-willem